เอาต์พุตที่มีให้เลือก

เราได้พยายามทำให้ตัวเลือกภาพผลลัพธ์เข้าใจได้ง่ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ก็จัดทำรายละเอียดทั้งหมดให้อ่านได้ดังนี้:

ภาพเวกเตอร์

ภาพเวกเตอร์ที่เราสร้างขึ้นเกิดจากรูปทรงที่ประกอบด้วยห่วงที่ไม่ตัดกันในตัวเอง ห่วงคือลำดับของเส้นโค้งโดยที่เส้นโค้งแต่ละเส้นจะเริ่มต้นเมื่อเส้นโค้งที่แล้วสิ้นสุดลง และโดยที่เส้นโค้งสุดท้ายสิ้นสุดลงตรงที่เส้นโค้งแรกเริ่มต้นขึ้น เราสร้างเส้น ส่วนโค้งวงกลมและส่วนโค้งวงรี และเส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสามจุดและแบบจุดควบคุมสี่จุด

รูปทรงจะมีห่วงที่มี "ค่าบวก" หนึ่งห่วงเสมอ ซึ่งกำหนดพื้นที่ที่ควรเติมสีของรูปทรงนั้นให้เต็ม ในบางกรณี รูปทรงอาจมีห่วงที่เป็น "ลบ" ซึ่งแสดงถึงรอยตัดที่ไม่ควรลงสีของรูปทรง ห่วงที่เป็นลบต้องถูกปิดล้อมด้วยห่วงที่เป็นบวกของรูปทรงและต้องไม่แตะกัน

รูปทรงที่มีรู

=

ลูปแบบบวก

+

ลูปแบบลบ

ไม่มีการแปลงเป็นเส้นกลาง

ในกรณีของภาพอินพุตที่มีภาพวาดลายเส้นหรือรูปทรงเรขาคณิตแบบลายเส้นอื่น ๆ เช่น ภาพวาดจากโปรแกรม CAD แผนภูมิ แผนภาพทางเทคนิค และอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน เรามักคาดหวังกันว่าเราจะสร้างรูปทรงเรขาคณิตแบบลายเส้นเป็นภาพเอาต์พุต เราเรียกการปรับให้เป็นเวกเตอร์ในลักษณะนี้ว่า การแปลงเป็นเส้นกลาง ขณะนี้เราไม่รองรับการแปลงเป็นเส้นกลาง ดังนั้นรูปทรงเรขาคณิตแบบลายเส้นทั้งหมดจึงแสดงเป็นรูปทรงแบบแคบที่ลงสีไว้

โปรดทราบว่าส่วนที่เป็นรูปแบบเส้นขอบนั้นใช้สำหรับเลือกรูปแบบให้เส้นขอบของเส้นพาธที่ประกอบกันเป็นรูปทรงที่ลงสีไว้ แต่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับการแปลงเป็นเส้นกลาง

ความกว้างเส้นขอบ

ตัวอุดช่องว่าง

เมื่อรูปทรงสองรูปในภาพเวกเตอร์อยู่ติดกันจนเส้นขอบของรูปทรงทั้งสองซ้อนทับกันพอดี เอนจินการสร้างภาพเวกเตอร์จำนวนมากจะวาดภาพรูปทรงดังกล่าวในลักษณะที่ทำให้มองเห็นเส้นสีขาวแคบ ๆ ผ่านขอบดังกล่าวได้ ซึ่งเป็นข้อบกพร่องในเอนจินการเรนเดอร์เหล่านั้น แต่เป็นข้อบกพร่องที่พบบ่อยจนดูเหมือนจะยังคงอยู่อีกนาน

เราได้ออกแบบสิ่งที่เราเรียกว่า ตัวอุดช่องว่าง เพื่อแก้ไขปัญหานี้ ตัวเติมช่องว่างจะวาดเส้นแคบ ๆ ใต้เส้นขอบระหว่างรูปทรงทั้งสอง และใช้สีที่เป็นค่าเฉลี่ยของสีทั้งสองของรูปทรง วิธีนี้จะช่วยป้องกันไม่ให้มองเห็นพื้นหลัง และแก้ปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์

=

รูปทรงเหนือเส้นขอบ

(ชี้เมาส์บนรูป!)

เส้นขอบแบบไม่ปรับขนาด

เส้นขอบที่วาดด้วยความกว้างคงที่โดยไม่คำนึงถึงระดับการซูมเรียกว่า เส้นขอบแบบไม่ปรับขนาด คุณสมบัตินี้มีการรองรับเต็มรูปแบบใน SVG และโปรแกรมปรับเวกเตอร์เป็นภาพ PNG รวมทั้งมีการรองรับบางส่วนใน EPS, PDF และ DXF

SVG รองรับความกว้างของเส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดที่ไม่เจาะจง และมีการรองรับอย่างกว้างขวางในโปรแกรมเรียกดูและโปรแกรมแก้ไข SVG จำนวนมาก ยกเว้น Adobe Illustrator ซึ่งละเว้นรูปแบบที่ไม่ปรับขนาด ดังนั้นเส้นขอบจะปรับขนาดตามระดับการซูม โปรแกรมปรับเวกเตอร์เป็นภาพ PNG ของเรายังรองรับเส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดอย่างเต็มรูปแบบอีกด้วย

ทั้ง EPS และ PDF รองรับเฉพาะเส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดที่ไม่ระบุการแสดงความกว้างขั้นต่ำ ซึ่งโดยทั่วไปเข้าใจว่าเป็นความกว้างที่ไม่เกินหนึ่งพิกเซล Adobe ไม่สนับสนุนการใช้งานคุณสมบัตินี้อย่างเป็นทางการ และการทดสอบโดยใช้ Illustrator 2023 แสดงให้เห็นว่าการใช้งานรูปแบบนี้มีข้อบกพร่องที่เห็นได้ชัด

นอกจากนี้ DXF ยังรองรับเส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดที่มีการแสดงความกว้างขั้นต่ำ ซึ่งเป็นลักษณะเส้นขอบที่พบทั่วไปในไฟล์ DXF

โดยทั่วไป เราแนะนำให้ใช้เส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดเฉพาะกับ SVG, DXF และ PNG เท่านั้น

เส้นขอบเมื่อซูม 100%

(เส้นอ้างอิง)

เส้นขอบปกติเมื่อซูม 400%

(ความกว้างของเส้นขอบเพิ่มขึ้น 4 เท่า)

เส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดเมื่อซูม 400%

(ความกว้างของเส้นขอบยังคงเท่าเดิม)

ลำดับและเลเยอร์ของภาพวาด

ภาพเวกเตอร์ประกอบด้วยรูปทรงที่วาดตามลำดับที่เฉพาะเจาะจง โดยปกติจะเป็นลำดับที่แสดงให้เห็นในไฟล์ที่กำหนดภาพเวกเตอร์นั้น

รูปทรงบางรูปอาจเปลี่ยนลำดับการวาดได้โดยไม่ต้องเปลี่ยนรูปลักษณ์ของภาพเวกเตอร์ ตัวอย่างเช่น ลองพิจารณาจุดสองจุดที่อยู่ห่างกันบนสี่เหลี่ยมผืนผ้า ต้องวาดสี่เหลี่ยมผืนผ้าก่อนจุด แต่อาจวาดจุดใดจุดหนึ่งก่อนอีกจุดหนึ่งได้โดยไม่มีผลกระทบต่อรูปลักษณ์ของภาพเวกเตอร์

ชุดของรูปทรงใด ๆ ที่การจัดลำดับใหม่ภายในจะไม่เปลี่ยนรูปลักษณะของภาพอาจรวมอยู่ใน เลเยอร์ เดียวกันได้ เลเยอร์ต่าง ๆ นั้นต้องวาดขึ้นตามลำดับ แต่อาจจัดลำดับใหม่หรือจัดกลุ่มให้รูปทรงภายในเลเยอร์ได้โดยไม่เปลี่ยนรูปลักษณะของภาพ

ผลลัพธ์

=

เลเยอร์

(ชี้เมาส์บนรูป!)

รูปแบบไฟล์ ⇧ บนสุด

เรารองรับรูปแบบไฟล์ส่งออกที่หลากหลาย แต่บางรูปแบบไม่รองรับคุณสมบัติทุกข้อ

SVG

SVG เป็นรูปแบบการแลกเปลี่ยนที่พบบ่อยและเว็บเบราว์เซอร์หลักทุกชนิดสามารถรองรับได้เป็นอย่างดี จึงใช้งานกันอย่างแพร่หลายทั้งในงานพิมพ์และบนเว็บไซต์ ส่วน SVG เองก็รองรับตัวเลือกการส่งออกทุกแบบที่เราใช้ ต่างจากโปรแกรมอ่าน SVG บางชนิดที่ไม่รองรับ

เวอร์ชัน SVG ⇧ บนสุด

SVG 1.0 และ 1.1

SVG 1.1 เป็นเวอร์ชันที่ใช้กันมากที่สุดในบรรดา SVG ทั้งหมด แต่เพื่อวัตถุประสงค์ของไฟล์เอาต์พุตของเรา SVG 1.1 แตกต่างจาก SVG 1.0 ตรงส่วนหัวเท่านั้น

ทั้งสองเวอร์ชันไม่รองรับเส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดอย่างเป็นทางการ ซึ่งเปิดตัวใน SVG Tiny 1.2 และเป็นส่วนหนึ่งของข้อกำหนด SVG 2.0 ที่ยังไม่เผยแพร่ ในทางปฏิบัติ โปรแกรมดูและโปรแกรมแก้ไขหลักส่วนใหญ่จะรองรับเส้นขอบแบบไม่ปรับขนาด ดังนั้นเราจึงยอมรับให้ใช้ในเอาต์พุต SVG ทั้งหมดของเรา

SVG Tiny 1.2

SVG Tiny 1.2 เป็นส่วนย่อยของ SVG 1.1 ที่ผนวกรวมกับคุณสมบัติบางอย่างจาก SVG 2.0 โดยมีจุดประสงค์เพื่อให้ใช้งานกับอุปกรณ์พกพา สำหรับวัตถุประสงค์ของเอาต์พุตของเรา ซึ่งหมายความว่าจะไม่รองรับเส้นทางการคลิป แต่รองรับเส้นขอบแบบไม่ปรับสเกลอย่างเป็นทางการ แม้ว่าจะสามารถดูได้ในเบราว์เซอร์ทั่วไป แต่ในกรณีส่วนใหญ่ไม่เห็นว่าจะมีข้อได้เปรียบใด ๆ มากกว่าไฟล์ที่มีเนื้อหาเดียวกัน แต่มีส่วนหัวของ SVG 1.1

ตัวเลือก SVG ⇧ บนสุด

ขนาดคงที่

ไฟล์ SVG อาจเป็นได้ทั้งไฟล์ที่มีขนาดคงที่หรือปรับขนาดได้ ขึ้นอยู่กับว่ามีการระบุแอตทริบิวต์ที่เป็นความกว้างและความสูงไว้ในแท็กหลักของ SVG หรือไม่ หากระบุแอตทริบิวต์เหล่านี้ไว้ SVG จะมีขนาดคงที่ และโปรแกรมดู SVG เช่น เบราว์เซอร์จะแสดงผลในขนาดนั้น เว้นแต่จะจัดรูปแบบเป็นอย่างอื่น หากไม่ได้ระบุแอตทริบิวต์ไว้ SVG จะปรับขนาดได้ และโปรแกรมดู SVG จะแสดงผลให้เต็มพื้นที่ว่างในองค์ประกอบที่บรรจุภาพนั้นไว้

โหมดความเข้ากันได้กับ Adobe

Adobe Illustrator จะรองรับการนำเข้าไฟล์ SVG แต่รองรับไม่ครบทุกแง่มุมของไฟล์ SVG ที่เราสร้างขึ้น โดยจะขอให้ลูกค้าเลือกตัวเลือกเหล่านั้นอย่างระมัดระวัง ซึ่งจะทำให้เอาต์พุต SVG เข้ากันได้กับ Illustrator มากที่สุด เราได้เพิ่มตัวเลือกที่ครอบคลุมทั้งหมดนี้ไว้ เพื่อปรับเอาต์พุตให้เหมาะสมกับการใช้งานใน Illustrator

EPS

ไฟล์ Encapsulated Postscript (EPS) เป็นรูปแบบเดิมที่ Adobe สร้างขึ้น และใช้กับการพิมพ์เป็นหลัก ไฟล์ชนิดนี้ไม่รองรับการจัดกลุ่มและความโปร่งใส และมีข้อจำกัดในการรองรับเส้นขอบแบบไม่ปรับขนาด

ขณะนี้เราส่งออก EPS เวอร์ชัน 3 ซึ่งเป็นเวอร์ชันที่ใช้กันบ่อยที่สุด

PDF

ไฟล์ Portable Document Format (PDF) ของ Adobe ส่วนใหญ่จะใช้เป็นรูปแบบในการแลกเปลี่ยนเอกสาร แต่ก็มีความสามารถในด้านภาพกราฟิกเวกเตอร์ที่มีคุณสมบัติครบถ้วนพอสมควร PDF ไม่รองรับการจัดกลุ่มและมีข้อจำกัดในการรองรับเส้นขอบแบบไม่ปรับขนาด

เราส่งออก PDF เวอร์ชัน 1.4 ซึ่งเป็นเวอร์ชันแรกสุดที่รองรับความโปร่งใส

DXF

ไฟล์ Drawing Exchange Format (DXF) ของ AutoCAD เป็นรูปแบบไฟล์การแลกเปลี่ยน CAD ที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย แม้ว่าข้อกำหนดเฉพาะของ DXF จะรองรับเลเยอร์ (กลุ่ม) และเส้นโค้งทุกประเภทที่มีอยู่ แต่โปรแกรมอ่านไฟล์ DXF ต่าง ๆ มีการรองรับที่แตกต่างกันมาก

เราส่งออกไฟล์ DXF เวอร์ชัน AC1021 (2007)

ระดับความเข้ากันได้กับ DXF ⇧ บนสุด

เส้นตรงเท่านั้น

เส้นโค้งทั้งหมดจะได้รับการปรับให้เรียบเป็นเส้น เพื่อให้มีความเข้ากันได้กับแอปพลิเคชันถัดไปได้มากที่สุด

เส้นตรงและส่วนโค้ง

อนุญาตให้ใช้ทั้งเส้นตรงและส่วนโค้ง (วงกลมและวงรี) แต่ไม่อนุญาตให้ใช้เส้นโค้งต่อเนื่อง (เส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสามจุดและเส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสี่จุด) ควรใช้งานได้ในแอปพลิเคชัน CAD ส่วนใหญ่ และยืนยันแล้วว่าสามารถใช้งานร่วมกับ LibreCAD ได้

เส้นตรง ส่วนโค้ง และเส้นโค้งต่อเนื่อง

รวมเส้นโค้งทุกประเภท เอาต์พุตนี้ได้รับการยืนยันแล้วว่าใช้งานได้กับ TrueView 2024 ของ Autodesk

PNG

ไฟล์ Portable Network Graphics (PNG) เป็นรูปแบบภาพแรสเตอร์ที่รองรับความโปร่งใส ไฟล์ PNG เป็นรูปแบบภาพบิตแมป ไม่ใช่รูปแบบภาพเวกเตอร์ แต่เรารองรับการส่งออกเนื่องจากมักใช้งานกับประเภทของภาพที่เราสร้างขึ้น

ขณะนี้เราไม่รองรับปัจจัยการปรับขนาดที่ไม่เจาะจง เอาต์พุต PNG ที่เราสร้างขึ้นนั้นมีความกว้างและความสูงเป็น 4 เท่าของรูปภาพอินพุต โดยที่ขนาดสูงสุดไม่เกิน 4 เมกะพิกเซล ในอนาคต เราจะลบข้อจำกัดเหล่านี้ออก

รูปแบบการวาด ⇧ บนสุด

กระบวนการปรับภาพให้เป็นเวกเตอร์จะสร้างชุดของเส้นพาธที่กำหนดรูปทรงภายในภาพ ลักษณะที่เป็นธรรมชาติมากที่สุดคือ การลงสีให้รูปทรงเหล่านั้นด้วยสีที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้ภาพที่เป็นผลลัพธ์ดูเหมือนภาพบิตแมปที่เป็นอินพุตมากที่สุด แต่มีขอบเขตที่คมชัดกว่าและสามารถปรับขนาดโดยที่คุณภาพของภาพไม่ลดลง

แต่แอปพลิเคชันบางอย่างให้ความสนใจไปที่ตัวเส้นพาธมากกว่า ซึ่งในกรณีดังกล่าว การลากเส้นขอบรอบรูปทรงหรือขอบเขตระหว่างรูปทรงอาจมีความเหมาะสมมากกว่า

ลงสีรูปทรง

เติมสีที่ระบุไว้ลงบนพื้นที่ภายในของรูปทรงแต่ละชนิด

ลงสีรูปทรง

ลากเส้นขอบรูปทรง

ลากเส้นขอบของรูปทรงงทั้งหมดราวกับว่าคุณลงสีให้ แต่โดยการกำหนดลักษณะการวาดด้วยรูปแบบเส้นขอบแทนลักษณะการลงสีโดยปริยาย

หากรูปทรง 2 รูปแตะกัน ขอบระหว่างรูปทรงทั้งสองจะมีการลากเส้นขอบ 2 เส้น: แต่ละรูปทรงมีเส้นขอบของตัวเอง

ภาพคัตเอาต์จะสร้าง 2 เส้นขอบต่อแต่ละขอบเสมอ รูปทรงที่ซ้อนกันจะทำให้เกิดเส้นขอบหนึ่งเส้นระหว่างรูปทรงหนึ่งกับรูปทรงอื่นที่บรรจุอยู่ภายในรูปทรงแรก และเส้นขอบ 2 เส้นระหว่างรูปทรงต่าง ๆ ที่อยู่ใกล้เคียงกัน โดยที่ไม่มีรูปทรงใดบรรจุอยู่ภายในรูปทรงอื่น

ลากเส้นขอบรูปทรง
(สีเริ่มต้น)

ลากเส้นขอบรูปทรง
(สีแทนที่: สีดำ)

ลากเส้นขอบ

ลากเส้นขอบทั้งหมดระหว่างรูปทรงเพียงครั้งเดียว

ตรงกันข้ามกับ "ลากเส้นขอบรูปทรง" ซึ่งโดยทั่วไปจะลากเส้นขอบให้แต่ละขอบ 2 ครั้ง (หนึ่งครั้งต่อแต่ละรูปทรงที่ขนาบข้างกัน) การวาดในลักษณะนี้จะลากเส้นขอบแต่ละเส้นระหว่างรูปทรงเพียงครั้งเดียว

รูปแบบนี้มีประโยชน์ในการแกะสลักเลเซอร์ การตัดไวนิล และอื่น ๆ

ลากเส้นขอบ
(สีเริ่มต้น)

ลากเส้นขอบ
(สีแทนที่: สีดำ)

การซ้อนทับรูปทรง ⇧ บนสุด

เราอาจพิจารณาได้ว่า รูปทรงของภาพเวกเตอร์เป็นการ วางซ้อนทับ กันและกัน หรือเป็น คัตเอาต์ ของกันและกัน เราสามารถผลิตได้ทั้งสองแบบ

คัตเอาต์

วางรูปทรงในคัตเอาต์ภายในรูปทรงด้านล่าง ซึ่งหมายความว่ารูปทรงทั้งหมดรวมกันอยู่ในเลเยอร์เดียว โดยไม่มีรูปทรงใดทับซ้อนกัน

จึงทำให้คุณสมบัติของตัวอุดช่องว่างใช้งานได้ง่ายขึ้น เนื่องจากยอมให้วางเส้นขอบทุกเส้นของตัวอุดช่องว่างในเลเยอร์เดียวใต้รูปทรงทั้งหมดได้ แต่เส้นขอบของตัวอุดช่องว่างจะมีความจำเป็นเพราะต้องใช้เมื่อรูปทรงอยู่ติดกันและแตะกัน ซึ่งต่างจากกรณีที่รูปทรงหนึ่งทับซ้อนอยู่บนอีกรูปทรงหนึ่ง

นอกจากนี้ยังทำให้ไฟล์มีขนาดใหญ่ขึ้นด้วยเนื่องจากต้องรวมเส้นโค้งที่ระบุคัตเอาต์นั้นไว้ด้วย

นอกจากนี้ ยังอาจช่วยให้แก้ไขภาพผลลัพธ์ในโปรแกรมแก้ไขเวกเตอร์ได้ง่ายขึ้นหรือยากขึ้นด้วย ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับภาพและการกำหนดลักษณะที่คุณใช้อยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คัตเอาต์ช่วยให้แยกส่วนประกอบหนึ่ง ๆ ของภาพออกจากอีกส่วนประกอบหนึ่งได้ง่ายขึ้น เนื่องจากแต่ละส่วนประกอบมีรูปทรงที่มองเห็นได้โดยไม่ขึ้นอยู่กับส่วนประกอบอื่นใดที่อาจทับซ้อนกันอยู่ ในทางกลับกัน หากมีเจตนาที่จะเก็บทุกส่วนของภาพไว้ด้วยกัน คัตเอาต์จะทำให้แก้ไขรูปทรงของส่วนประกอบใด ๆ ด้วยความแม่นยำได้ยากขึ้น เพราะการแก้ไขรูปทรงจะต้องอาศัยการแก้ไขที่เกี่ยวข้องกันกับคัตเอาต์ที่บรรจุรูปทรงนั้นไว้

ผลลัพธ์

=

คัตเอาต์

(ชี้เมาส์บนรูป!)

ซ้อนทับกัน

วางรูปทรงซ้อนทับกันและกัน ลองนึกถึงเค้กหลายชั้นซึ่งมีชั้นที่เล็กกว่าวางทับบนชั้นที่ใหญ่กว่า

โดยทั่วไป ตัวเลือกนี้จะลดขนาดไฟล์และจำนวนเส้นขอบตัวอุดช่องว่างให้เหลือน้อยที่สุด แต่จะทำให้คุณสมบัติตัวอุดช่องว่างซับซ้อนขึ้น เนื่องจากเส้นขอบของตัวอุดช่องว่างจะต้องแทรกอยู่ระหว่างรูปทรงที่ต้องอาศัยเส้นขอบและรูปทรงที่บรรจุไว้ ในบางครั้ง จึงมีผลข้างเคียงเพิ่มเติมที่ทำให้ส่วนเล็ก ๆ จากเส้นขอบของตัวอุดช่องว่างยื่นออกไปเกินรูปทรงที่ตั้งใจไว้ เราสามารถแก้ปัญหานี้ได้โดยใช้เส้นขอบแบบไม่ปรับขนาด หรือโดยการคลิปเส้นขอบของตัวอุดช่องว่าง เราแนะนำให้ใช้เส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดทุกครั้งที่สามารถใช้ได้

นอกจากนั้น รูปร่างแบบซ้อนทับกันยังทำให้สามารถแก้ไขขอบเขตระหว่างรูปทรงหนึ่ง ๆ กับรูปทรงที่อยู่ด้านล่างได้ง่ายยิ่งขึ้น เพราะขอบเขตนั้นจะไม่ซ้ำกันในคัตเอาต์ แต่ก็อาจทำให้แยกส่วนประกอบหนึ่งของภาพออกได้ยากขึ้น เนื่องจากภาพที่มองเห็นได้ของแต่ละรูปทรงจะขึ้นอยู่กับรูปทรงที่ซ้อนทับกันอยู่

ผลลัพธ์

=

ซ้อนทับกัน

(ชี้เมาส์บนรูป!)

จัดกลุ่มตาม ⇧ บนสุด

รูปแบบไฟล์เวกเตอร์ เช่น SVG จะรองรับการรวบรวมรูปทรงต่าง ๆ เข้าเป็นกลุ่ม ส่วนใหญ่กลุ่มดังกล่าวมีประโยชน์ต่อการจัดระเบียบ และเพื่ออำนวยความสะดวกให้แก้ไขได้ง่ายขึ้น โดยยอมให้เปลี่ยนแปลงรูปทรงต่าง ๆ ภายในกลุ่มได้ทั้งหมดในคราวเดียว

SVG มีการรองรับกลุ่มอย่างเต็มรูปแบบ แต่ทั้ง EPS และ PDF ไม่รองรับกลุ่ม DXF รองรับเลเยอร์ ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับกลุ่ม

ส่วนนี้จะควบคุมวิธีการจัดกลุ่มรูปทรงเข้าด้วยกัน

ไม่มี

ไม่มีการจัดกลุ่มรูปทรงเลย แต่ละรูปทรงแยกอยู่ตามลำพัง

สี

จัดกลุ่มรูปทรงตามสีที่ลงไว้

เมื่อโหมดการซ้อนทับรูปทรงเป็น "คัตเอาต์" รูปทรงทั้งหมดที่มีสีที่กำหนดไว้จะรวมกันเป็นกลุ่มเดียว

เมื่อโหมดการซ้อนทับรูปทรงเป็น "ซ้อนทับ" โดยปกติแล้วจะไม่สามารถจัดกลุ่มรูปทรงทั้งหมดตามสีที่กำหนดไว้เข้าด้วยกันได้ เนื่องจากทุกส่วนของกลุ่มจะต้องอยู่ในตำแหน่งเดียวกันตามลำดับการวาดของภาพเวกเตอร์ ด้วยเหตุนี้ ในรูปภาพที่ซ้อนกัน เราจึงจัดกลุ่มเฉพาะรูปทรงของสีที่กำหนดไว้ ซึ่งรวมเลเยอร์เดียวกันไว้ด้วยกัน

ผลลัพธ์

=

จัดกลุ่มตามสี

(ชี้เมาส์บนรูป!)

พาเรนต์

จัดกลุ่มให้รูปทรงทั้งหมดที่มีพาเรนต์เดียวกัน

หากรูปทรงใดบรรจุอยู่ภายในรูปทรงอื่นโดยสมบูรณ์ เราจะถือว่ารูปทรงภายนอกนั้นเป็นพาเรนต์ของรูปร่างภายใน รูปทรงทั้งหมดที่ไม่อยู่ภายในรูปทรงอื่นโดยสมบูรณ์จะมีภาพเวกเตอร์ของตัวเองเช่นเดียวกับพาเรนต์ และจัดกลุ่มเข้าด้วยกัน

ผลลัพธ์

=

จัดกลุ่มตามพาเรนต์

(ชี้เมาส์บนรูป!)

เลเยอร์

จัดกลุ่มรูปทรงเข้าด้วยกันตามเลเยอร์ลำดับการวาด

เลเยอร์ลำดับการวาดคือกลุ่มของรูปทรงที่สามารถนำลำดับการวาดภายในมาจัดลำดับใหม่ได้อย่างอิสระโดยไม่เปลี่ยนรูปลักษณะของภาพ

ผลลัพธ์

=

จัดกลุ่มตามเลเยอร์

(ชี้เมาส์บนรูป!)

รูปทรงแบบกำหนดพารามิเตอร์ ⇧ บนสุด

เรารองรับเอกลักษณ์พิเศษของรูปทรงแบบกำหนดพารามิเตอร์บางรูปทรง เช่น วงกลม วงรี สี่เหลี่ยม สามเหลี่ยมหน้าจั่ว และดาว โดยทั้งหมดนี้มีมุมหมุนและรัศมีมุมแบบไม่เจาะจง การกำหนดรูปทรงทั่วไปเหล่านี้จะทำให้เกิดรูปทรงที่มีลักษณะทางเรขาคณิตที่สมบูรณ์แบบและมุมที่สอดคล้องกัน รูปแบบการส่งออกบางอย่างมีการรองรับแบบเนทีฟให้กับรูปทรงเหล่านี้บางรูป เราจึงใช้ประโยชน์จากการรองรับดังกล่าว เพื่อให้สามารถแก้ไขไฟล์ผลลัพธ์ได้ง่ายขึ้น

ปรับราบ

ปรับราบให้รูปทรงแบบกำหนดพารามิเตอร์ทั้งหมดเป็นเส้นโค้งธรรมดา แม้ว่ารูปแบบการส่งออกจะมีการรองรับแบบเนทีฟก็ตาม

ประเภทเส้นโค้งที่อนุญาต ⇧ บนสุด

เราจัดเสนอการควบคุมแบบละเอียดให้ใช้กับประเภทของเส้นโค้งที่สามารถส่งออกได้ แต่ละรูปแบบไฟล์และตัวเลือกอื่น ๆ บางตัวยังมีข้อจำกัดของตัวเองเกี่ยวกับประเภทของเส้นโค้งที่อนุญาตให้ใช้ และมักจะใช้ตัวเลือกที่เข้มงวดที่สุดเสมอ

เส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสามจุด

เส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสามจุดมีลักษณะเฉพาะตรงที่จุดสิ้นสุด 2 จุดและจุดควบคุม 1 จุด โดยมี SVG, DXF และโปรแกรมปรับเวกเตอร์เป็นภาพ PNG ของเรารองรับ ทิศทางสัมผัสของเส้นโค้งตรงจุดสิ้นสุดจะขนานกับเส้นที่เชื่อมต่อจุดสิ้นสุดนั้นกับจุดควบคุมเสมอ

หากปิดใช้งานเส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสามจุด เราจะย้อนกลับไปใช้เส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสี่จุด เส้นโค้งวงรี และเส้นตรงตามลำดับ

เส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสี่จุด

เส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสี่จุดมีลักษณะเฉพาะตรงที่จุดสิ้นสุด 2 จุดและจุดควบคุม 2 จุด โดยมีรูปแบบการส่งออกทั้งหมดรองรับ ทิศทางสัมผัสของเส้นโค้งตรงจุดสิ้นสุดจะขนานกับเส้นที่เชื่อมต่อจุดสิ้นสุดนั้นกับจุดควบคุมที่เกี่ยวข้องด้วยเสมอ

หากปิดใช้งานเส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสี่จุด เราจะย้อนกลับไปใช้เส้นตรง

ส่วนโค้งวงกลม

ส่วนโค้งวงกลมมีลักษณะเฉพาะตรงที่มีจุดศูนย์กลาง รัศมี มุมตั้งต้น และมุมลู่ โดยมี SVG, DXF และโปรแกรมปรับเวกเตอร์เป็นภาพ PNG ของเรารองรับ

หากปิดใช้งานเส้นโค้งวงกลม เราจะย้อนกลับไปใช้เส้นโค้งวงรี เส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสี่จุด และเส้นตรงตามลำดับ

เส้นโค้งวงรี

ส่วนโค้งวงรีมีลักษณะเฉพาะตรงที่มีจุดศูนย์กลาง แกนหลักและแกนรอง มุมหมุน มุมเริ่มต้น และมุมลู่ โดยมี SVG, DXF และโปรแกรมปรับเวกเตอร์เป็นภาพ PNG ของเรารองรับ

หากปิดใช้งานเส้นโค้งวงรี เราจะย้อนกลับไปใช้เส้นโค้งเบซิเยร์แบบจุดควบคุมสี่จุด และเส้นตรงตามลำดับ

ค่าเผื่อการกำหนดเส้น ⇧ บนสุด

ในกรณีที่ต้องแปลงเส้นโค้งใด ๆ ให้เป็นส่วนของเส้นตั้งแต่หนึ่งส่วนขึ้นไป คุณสมบัติส่วนนี้จะช่วยให้สามารถควบคุมคุณภาพในการกำหนดเส้นได้

แบบหยาบ

อนุญาตให้เส้นโค้งดั้งเดิมกับส่วนของเส้นมีระยะห่างระหว่างกันได้สูงสุด 0.30px

ปานกลาง

ระยะห่างสูงสุด: 0.1px

แบบละเอียด

ระยะห่างสูงสุด: 0.03px

แบบละเอียดอย่างยิ่ง

ระยะห่างสูงสุด: 0.01px

ตัวอุดช่องว่าง ⇧ บนสุด

ตามที่ระบุไว้ข้างต้น ข้อบกพร่องที่พบได้เกือบทั่วไปในเครื่องมือแรสเตอร์ภาพเวกเตอร์คือ สีพื้นหลังลอดผ่านให้เห็นได้ระหว่างรูปทรงที่แตะกัน แม้ว่าจะไม่มีช่องว่างที่แท้จริงอยู่ในรูปทรงเรขาคณิตที่อยู่ข้างใต้ โดยทั่วไปจะแสดงเป็นเส้นสีขาวบาง ๆ ที่ตัดผลลัพธ์ออกเป็นชิ้นส่วนปริศนา

ในการแก้ไขปัญหานี้ คุณสามารถใช้การเติมช่องว่าง ซึ่งจะวางเส้นขอบเล็ก ๆ ไว้ด้านหลังและระหว่างรูปทรงที่แตะกัน โดยใช้สีที่เทียบเท่ากับสีเฉลี่ยของรูปทรงทั้งสองที่เป็นปัญหา วิธีนี้จะช่วยป้องกันไม่ให้มองเห็นพื้นหลัง

อุดช่องว่าง

เปิดใช้งานการอุดช่องว่าง

คลิปส่วนเกิน

คลิปเส้นขอบตัวอุดช่องว่างเพื่อป้องกันไม่ให้ปลายเส้นขอบยื่นออกมาจากด้านหลังรูปทรง เมื่อตั้งค่าโหมดการซ้อนทับรูปทรงเป็น "ซ้อนทับ" เส้นขอบตัวอุดช่องว่างจะแทรกอยู่ระหว่างเลเยอร์ลำดับการวาดต่าง ๆ ของภาพนั้น จึงอาจทำให้เส้นขอบตัวอุดช่องว่างยื่นออกไปเกินขอบเขตของรูปทรงที่ตั้งใจไว้ คุณสามารถคลิปส่วนเกินนี้ได้ หรือใช้เส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดเพื่อแก้ปัญหานี้

เส้นขอบแบบไม่ปรับขนาด

ใช้เส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดกับตัวอุดช่องว่าง เมื่อใช้ร่วมกับตัวเลือก "คลิปส่วนเกิน" จะเป็นวิธีแก้ปัญหาหนึ่งในสองวิธีที่สามารถใช้กับปัญหาเส้นขอบตัวอุดช่องว่างที่ยื่นออกมาเกินขอบเขตของรูปทรงที่ต้องการได้ วิธีนี้จึงเป็นวิธีแก้ปัญหาที่แนะนำให้ใช้กับรูปแบบไฟล์ที่รองรับเส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดได้เป็นอย่างดี เช่น SVG

ความกว้างเส้นขอบ

ความกว้างเส้นขอบของเส้นขอบตัวอุดช่องว่าง ในหน่วยพิกเซล โดยปกติแล้ว ความกว้างเส้นขอบเท่ากับ 1.5px ถึง 2px มักจะเพียงพอที่จะอุดช่องว่างได้เต็ม

รูปแบบเส้นขอบ ⇧ บนสุด

เมื่อกำหนดลักษณะการวาดเป็น "ลากเส้นขอบรูปทรง" หรือ "ลากเส้นขอบ" ส่วนนี้จะควบคุมลักษณะของเส้นขอบ

เส้นขอบแบบไม่ปรับขนาด

ใช้เส้นขอบแบบไม่ปรับขนาดภายในขอบเขตที่รูปแบบการส่งออกยอมให้ทำได้

ใช้สีแทนที่

ใช้สีแทนที่เป็นสีเส้นขอบ ค่าเริ่มต้นจะกำหนดให้เส้นพาธเป็นเส้นขอบที่มีสีของรูปทรงที่อยู่ข้างใต้ ซึ่งขึ้นอยู่กับรูปแบบการวาด เมื่อลากเส้นขอบให้รูปทรง สีจะเป็นสีของรูปทรงแต่ละรูป เมื่อลากเส้นขอบ สีจะเป็นค่าเฉลี่ยของรูปทรงทั้งสองที่มีขอบร่วมกัน ตัวเลือกนี้จะแทนที่สีเหล่านั้นด้วยสีแทนที่ที่ระบุในส่วนนี้

สีแทนที่

สีที่ใช้เพื่อลากเส้นขอบรูปทรงหรือลากเส้นขอบเมื่อเปิดใช้งานสีแทนที่

ความกว้างเส้นขอบ

ความกว้างเส้นขอบของเส้นขอบ ในหน่วยพิกเซล